Modlitwa - Tadeusz Nalepa & Breakout (Sopot 1992)

-

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

po co i dlaczego ?

-
Obraz
Mój świat, moje dzieciństwo i młodość było doskonałe. Kiedy chodziłem do szkoły nie było w niej kamer, ochroniarzy. Z wszystkim doskonale radzili sobie nauczyciele i .... woźna, która jak trzeba było waliła nas szmatą. I jak Pan Stefaniak bił nas linijką po dłoniach i zostawaliśmy po lekcjach aby 100-1000 razy przepisywać błędy ortograficzne, nikt nie miał pretensji. Nauczyciel był zawsze autorytetem. A piszę tego bloga bo... dlaczego ? Jestem już starszym panem, emerytem. Chciałbym napisać głównie dla moich dzieci, dla wnuczki, również dla tych, co tutaj zaglądają. Jaki JA byłem, jestem, piłkarz, oficer służ specjalnych, morderca, alkoholik, ojciec i człowiek. I socjalizm widziany moimi oczyma, jaki był. A co teraz mamy, co zastaję ?  Tak, po latach potrafię inaczej patrzeć. Wiem, że  politycy, kler i dziennikarze niszczą ten świat. I też o tym ten blog w dużej mierze będzie poświęcony. A oto i Juruś w zał.
Czytaj więcej

polityka

-
Lata 1955-1975, mój czas szkoły podstawowej i średniej. Polityka ? W mojej głowie tych tematów nie było. Historia, wiadomo-socjalistyczna. Wychowywałem się w domu oficera i szefowej kadr. 1 maja zawsze "jaja", szło się bo kazali. Nad Wisłą "wianki", dzień "trybuny ludu"-festyny, festyny. Pewnie że było fajnie. Pierwszy telewizor był chyba jak chodziłem do 6 czy 7 klasy. W ogólniaku nikt nie rozmawiał o polityce. Pamiętam, w 1968 roku, były jakieś strajki, manifestacje na Uniwersytecie. Ojciec mówił o tym, widać było u niego zdenerwowanie. Po tym jak był Dowódcą Kompanii Reprezentacyjnej WP przeszedł do WSW, skończył uczelnię i chyba został prawnikiem-oficerem. Pamiętam, jak byłem jeszcze w szkole podstawowej "uratował życie" synowi "cieciowej-dozorczyni". Seta - znany bandziorek warszawski. W kryminale w sumie przesiedział ok.25 lat. Ale kiedyś w nocy przyszła "cieciowa", poprosiła ojca o interwencję. Pomógł. Seta do więźnia n
Czytaj więcej

rodzice

-
Obraz
Rodzice stworzyli nam fajne dzieciństwo. Do przedszkola nie chodziłem, mama wtedy jeszcze nie pracowała. Miała co robić przy trójce dzieci. Ojciec był jednym z pierwszych po wojnie Dowódcą Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego. Przystojny, wysoki brunet. Rodzice bardzo się kochali. Moje dzieciństwo i pobyt w szkole podstawowej to ciągła zabawa, gra w piłkę nożną, w chowanego, w Indian. Mieszkaliśmy blisko Cytadeli Warszawskiej. Wkradaliśmy się na jej teren i budowaliśmy ziemnianki i szałasy. Jak nas wojsko łapało to kazali nam obierać kartofle. Na podwórku kopaliśmy piłkę. Wtedy z balkonów dopingował nas cały blok, rodzice bili brawo. Żyliśmy w budynku 3 piętrowym i wszyscy traktowali się jak rodzina. Do wszystkich mówiło się ciociu i wujku. Nasze rodziny odwiedzały się, pożyczaliśmy sobie szklankę cukru, mąkę, ziemniaki itp. Prawdziwa symbioza. W szkole uczyłem się średnio. Na pierwszym miejscu była piłka nożna. Trenowałem także lekkoatletykę /skok w dal, bieg na 100m/, tenis
Czytaj więcej